Ehl-i Sünnet’te Mehdilik İnancı

Mehdi Fakih İmani

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih buyuruyor ki:

“Kim Mehdi’yi yalanlarsa, şüphesiz kafir olmuştur.”

Yine buyuruyor ki:

“Kim Mehdi’nin zuhur edeceğini inkar ederse, şüphesiz ki (Allah tarafından) Muhammed’e nazil olanı inkar etmiştir.”

Beklenen Mehdi (a.s) ve İslam’da Ondan Sözeden İlk Kişi

Hadis, Tarih, Akaid ve Tefsir alanlarında yazılan gerek Şii, gerekse Sünni kaynaklara şöyle bir göz atılırsa, “Beklenen Mehdi” ve onun evrensel kıyamından söz eden ve sahte Mehdi’lere meydan vermemek için onun özelliklerini en ufak ayrıntılarına kadar açıklayan ilk kişinin, Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih olduğu görülecektir.

Bu kaynaklara müracaat edildiğinde, Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in,Tevhid, Nübüvvet, Mead ve kendinden sonraki İmamet ve hilafet meselesinden sonra üzerinde en çok duruduğu konunun dünyayı barış ve huzurla dolduracak son halifesi Mehdi konusu olduğu da görülecektir.

Bu nedenledir ki, Hadis, Tarih ve Akaid alanlarında yazılmış olan sayısız kaynakların bir bölümü “Mehdi’lik” konusuna ayrılmış olmakla birlikte, sadece Sünni alim ve yazarlar tarafından bu konuun isbatı hususunda mustakil olarak kaleme alınan yüz kırkın üzerinde kitap mevcuttur.[1]

Sonuç olarak şunu söylemek gerekir ki, gerek Mehdilik meselesinin İslam akidesindeki yeri, gerekse Hz. Mehdi’nin yeryüzünü adaletle dolduracağı, emniyet, huzur ve refahı sağlayacağı gibi inançların doğruluğu konusunda Şia ve Ehl-i Sünnet ittfak içersindedir.

Eskilere döndüğümüzde de İbn-i Hazm-ı Zahiri (ölm: H. 456) ve İbn-i Haldun Mağribi (ölm: H. 808) gibi konu hakkında görüş belirtme salahiyetine sahip bulunmayan bir iki kişinin dışında hemen bütün İslam alimlerinin “Mehdi-i Muntazar” meselesinin tartışma götürmez bir İslami inanç olduğunu kabul ettiklerini görürüz.

Hatta bu nedenledir ki, bazı inkarcı kitap, makale ve şahıslara karşı Şia alimlerinden daha çok Ehl-i Sünnet alimleri reddiye yazmışlardır.

Aşağıda, bu hususta Ehl-i Sünnet bilginlerince kaleme alınan reddiyelerin bir kısmına değinerek değerli okurlarımızı bu konuda aydınlatmakta yarar görüyoruz.

Hz. Mehdi-i Muntazar (a.s)’ı İnkâr Eden ve Bu Konudaki Hadisleri Yalanlıyanlara Karşı, Ehl-i Sünnet Uleması Tarafından Yazılan Reddiye ve Cevaplar

1- “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelâm-i İbn-i Haldun”, Ebulfeyz Seyyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Gimari, el-Şafii, el-Ezheri, el-Magribi (ölm: H. 1380), Terakki matbaası, H. 1347, Şam. Bu kitapta, İbn-i Haldun’un Mehdilik ile ilgili şüphelerine cevap verilmişir

2- “İbraz-ul Vehm Min Kelam-i İbn-i Hazm”, Ebulfeyz Seyyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Gimari, Terakki matbaası, Şam, H. 1347.

3- “el-İhticacu bil-Eser Alâ Men Enkere-l Mehdiyy-el Muntazar”, Şeyh Hammud b. Abdullah Tuveyciri, Medine İslam Üniversitesi Öğretim Üyesi. İki cilt halinde basılan bu kitabını, Katar kadısı İbn-i Mahmud’a cevap olarak yazmıştır. 1. cildi H. 1394’de, 2. cildiyse H. 1396’da Riyad’da basılmıştır.

4- “İla Meşihat-il Ezher”, İraklı Şeyh Abdullah Sebti, bu kitabı Sa’d Muhammed Hasan’ın “el-Mehdeviyyetu Fi’l-İslam” adlı eserine reddiye olarak yazmıştır ve H. 1375’te Bağdat’ta basılmıştır.

5- “Tahdik-un Nazar Fi Ahbar-il İmam-il Muntazar”, Şeyh Muhammed Abdulaziz b. Mani (H. 1385), Hz. Mehdi konulu hadislerin isbatı ve İbn-i Haldun’a reddiye olarak kaleme alınmıştır.

6- “el-Cezm Li-Fasl-ı İbn-i Hazm”, Şeyh Kazım Hilli (D. 1300), İki cilt, İbn-i Hazm’in “el-Fasl fi-l Milel ve’l- Ehva-i ve-n Nihal” adlı eserinde Mehdilik ile ilgili sözlerine reddiyedir. (Bkz. ez-Zeria, c. 5, s. 104)

7- “er-Reddu Alâ Men Kezzebe Bil-Ahâdîs-is Sahihet-il Varideti Fi-l Mehdi”, Abdulmuhsin el-Abbad; Medine İslam Üniversitesi Öğretim Üyesi, aynı üniversitenin çıkardığı dergi, sayı 45, s. 297-328 ve sayı. 46. s. 361-383. Şeyh İbn-i Mahmud’un “La Mehdiyye Yuntazaru Ba’deı-r Resul…” adlı kitabına reddiye olarak yazılan bu makalede Mehdi ve kıyamı tarih ve hadis açısından incelenmiştir. Yazar, Hz. Mehdi’nin doğumu konusunda hem Şii hem de çoğu Sünni ulemasıyla farklı görüşe sahipse de, Mehdilik inancını kabul etmiştir.

8- “el-Mehdi ve Ahmed Emin”, Muhammed Ali Züheyri, H. 1370, M. 1950, Necef.

9- “Maa-d Doktor Ahmed Emin Fi Hadis-il Mehdi ve’l Mehdeviyye” Muhammed Emin Zeynüddin, Necef, H. 1371 – M. 1951.

Bu iki kitap Ahmet Emin’in daha önce adı açıklanan eserine karşı yazılan birer reddiyedir.

10- “Nakd-ul Hadis Beyn-el İçtihad ve’t Taklid”, Seyyid Muhammed Rıza Hüseyni, Libyalı Ali Hüseyn Saih’e reddiye olarak yazılmıştır, 2. Baskı, Kum H. 1417.

11- “el-Vehm-ul Meknun Fi’r Reddi Ala İbn-iHaldun”, Ebu-l Abbas b. Abdulmü’min Magribi.

12- “Hude’l Gafilin İle-d Din-il Mubin”, Seyyid Mehdi Salih Keşvan-ı Kazvini. Bu kitap, Mehdilik hakkında İbn-i Hazm’e verilen reddiyelerden derlenmiş ve H. 1335’te tamamlanmıştır.[2]

Mehdi-i Muntazar’ın Zuhurunu ve Kıyamını İnkar Eden ya da Yalanlayan Allah’ın Peygamberine İndirdiğini İnkar Etmiş Olur

Aşağıda, Resul-i Ekrem’den nakledilen şu iki hadis, Mehdi Muntazar’ı ve kıyamını inkar eden kimselerin küfrünü açıkça ortaya koymaktadır.

1- “Mehdi’nin çıkışını inkar eden, Muhammed’e İnderileni inkar etmiştir…” (Ravi Cabir b. Abdullah)

2- “… Mehdi’yi inkar eden şüphesiz kâfirdir.”

Mezkur hadisleri nakleden Ehl-i Sünnet kaynakları sırasıyla şunlardır:

1- “Fevaid-ul Ahbar”, Ebu Bekir Ahmet b. Muhammed İskafi (ölm: H. 260)

2- “Cem-ul Ahadis-il Varide fi-l Mehdi”, Hafız Ebu Bekir b. Hayseme – Ahmed b. Züheyr Harb Nesai (ölm: H. 279). Seyyid Muhammed Sıddık Kanücî Buharî’den naklen “el-İza’a…”, 137.

3- “Maani-l Ahbar”, Ebu Bekir Muhammed b. İbrahim Kelabazi Buhari (ölm: 380)

4- “Ravd-ul Enf ve Şerh-us Sire”, Ebu Kasım Abdurrahman Süheyli (ölm: 581), c. 2, s. 431. (Malik b. Enes Muhammed b. Münkedir’den, o da Cabir’den rivayet etmiştir)

5- “İkd-ud Durar fi Ahbar-il Mehdi-il Muntazar”, Yusuf b. Yahya Makdisi eş-Şafii (ölm: 685), s. 157. “Fevaid-ul Ahbar” – İskafi ve “Şerhu-s Sire” Ebul Kasım Süheyli’den naklen.

6- “Feraid-us Simtayn”, Şeyh İbrahim b. Muhammed Himvini (ölm: 730), c. 2, s. 337, No. 585, “Maani-l Ahbar” Ebu Bekir Muhammed b. İbrahim’den naklen.

7- “Lisan-ul Mizan”, İbn-i Hacer Askalani (ölm: 852), c. 4, s. 147, Mısır Baskısı; s. 130, Haydarabad Baskısı, “Maan-il Ahbar”dan naklen.

8- “el-Örfu-l Verdi Fi Ahbari-l Mehdi”, Celaluddin Süyuti (ölm: 911), s. 161, “Fevaid-ul Ahbar”’dan naklen.

9- “el-Kavl-ul Muhtasar fi Alamât-il Mehdi-il Muntazar”, İbn-i Hacer eş-Şafii el-Mekki (ölm: 974) s. 56, Şam, Zahiriye mektebi’nde el yazmasıdan alınan kopya, Kum’daki Ayetullah Mar’aşi kütüphanesinde mevcuttur, (Fevaid-ul Ahbar ve Şerh-us Sire’dan naklen…)

10- “el-Fetava-l Hadise”, İbn-i Hacer-i Mekki s. 37, “el-İmam-ul Mehdi”, s. 332’den naklen olduğuna göre de s. 332.

11- “el-Burhan Fi Alâmât-i Mehdi-i Ahir-iz Zaman”, Muttaki Hinde (ölm: 975), aynı adlı eserinin 13. bölümünün sonları, Yahya b. Muhammed Hanifi’den naklen (H. 952 Basımı)

12- “Levaih-ul Envar-il ilahiye…”, Şeyh Muhammed b. Ahmet Sefarini el-Hanbeli (ölm: 1188), c. 2, Hz. Mehdi konulu “el-Faidet-ul Hamise” adlı bölümü Hafiz İskafi’den naklen. (Adı geçen kaynakta ravi Cabir b. Abdullah’ın güvenirliği konusunda övgüyle söz edilmiştir).

13- “Yenâbi-ul Mevedde”, Süleyman b. İbrahim Kunduzi (ölm: 1294), 78. Bab’ın başları, Cabir b. Abdullah Ensari’den naklen.

14. “el-İzae Li Ma Kâne ve Mâ Yekunu Beyne Yedey-is Sa’eh”, Seyyid Muhammed Sıddık Kanüci Buhari (ölm: 1307) s. 137, “Cem-ul Ahadis-il Varide Fi-l Mehdi” İbn-i Hayseme ve “Fevaid-ul Ahbar” İskafi’den naklen.

15- “El-Mehdi’yy-ul Muntazar”, Ebulfazl Abdullah b. Muhammed Sıddık (ölm: 1308), s. 94 “Fevaid-ul Ahbar”’dan naklen.

 

Beklenen Mehdi (a.s) Hakkındaki Hadisler İslami Asalet Açısından En Yüce Konuma Sahiptir

Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm hakkında yazılan veya onunla  ilgili hadisleri içeren kitaplara bir göz attığımızda şu gerçekle karşılaşıyoruz ki, Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm hakkındaki hadislerini sahabeler vasıtasız direk olarak Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den nakletmiş ve yaymışlardır. Biz bu makalede yanlız, Ehl-i Sünnet’in konuyla ilgili kaynak kitaplarında bu sahabelerden adı geçen kırkı aşkın ravinin isimlerini zikretmekle yetineceğiz. Hz. Mehdi ile ilgili hadisleri bu kadar sahabenin nakletmesi bile, bu hadislerin sıhhat, tevatür ve Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den sadır olduğunun kesinliğine en büyük delillerden biridir. İslam’da Mehdilik mevzusu en derin asalete, İslami köke ve hadis ilmi açısından en muteber konumlardan birine sahiptir. Öyle ki, Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’ı inkara ve ilgili hadisleri itibarsız saymağa ve bu konuda şüpheye asla yer bırakmamaktadır.

Buna ilave olarak, Ehl-i Sünnet’in otuzdan fazla hadis uzmanları ve hadislerin itibar ve sihhat derecesini çok iyi bilen alimleri, Hz. Mehdi hadislerinin mütavatir olduğunu itiraf etmişlerdir ki ileride bu konuya mustakil bir başlıkta ele alacağız.

Sünni uleması ve aydınlarına hitaben diyoruz ki: Acaba söz konusu hakikatleri beyan eden bunca kitap (Sahih ve İslami itibara sahip bilinen hadis, tefsir, tarih ve kelam kaynakları) varken artık bu konuda şüpheye düşmenin ve Profesör Fığlalı gibi aydınlar tarafından sözkonusu edilen batıl iddiaların bir yeri var mıdır? Eğer bu kaynaklar itibarsız, bu ulema ve sahabenin yazdıkları yalan ve uydurma ise, bu kaynak kitapların üzerine bir kırmızı çizgi çizilerek, sünnet-i nebevi ile ilgili muteber eserleri sınıfından çıkarılmalıdır ki yanılgılara vesile olmasın.

Şimdi öncelikle Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili hadisleri nakleden sahabelerin isimlerinin sunacak daha sonra bu hadislerin mütevatir, sahih ve müstened olduğunu itiraf eden Sünni ulemasının isimlerini zikredeceğiz.

Ehl-i Sünnet Kaynaklarında, İmam Mehdi (a.s) İle İlgili Hadisleri Nakleden Sahabenin İsimleri

1- İmam Emir-ul Mü’minin Ali bin Ebu Talib, “Sünen-i Ebi Davud”, c. 4, s. 51.

2- Ebu Umame Bahli, “el-Beyan”, Genci, s. 95.

3- Ebu Eyyüb-i Ensari, “Mucme-u Sağir”, Tabarani, c. 1, s. 137.

4- Ebu Said Hudri, “Sünen-i Ebu Davud”, c. 4, s. 107 Hadis: 4385.

5- Ebu Selma Ra’i (Hz. Resulullah (s.a.a)’ın develerinin çobanı), “Maktel-ul Hüseyn”, Harezmi, s. 95 ve “Yenabi-ul Mevedde”nin nakline göre, c. 3, s. 160; “Feraid-us Simtayn”, c. 2, s. 319, Hadis 571 ve İmam Mehdi (a.f) hadislerini içeren diğer kitaplar.

6- Ebu’t- Tufeyl Amir bin Vasile, “Musned Ahmet bin Hanbel”, c. 1, s. 99.

7- Ebu Leyla, “Menakıb Harezmi”, c. 5, s. 23-24.

8- Ebu Vail, “Ikd-ud Durer”, Cemaluddin Yusuf Dimeşki, s. 23-38.

9- Ebu Hureyre, “Sahih-i Buhari”, c. 2, s. 178 ve İmam Mehdi aleyhi’s-selâm Hadislerini içeren diğer kitaplar.

10- Enes bin Malik, “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519.

11- Temim Dari, “Arais-u Salebi”, s. 186 ve “İkd-ud Durer”in nakline göre s.219.

12- Sevban (Hz. Resulullah’ın azat ettiği kölesi), “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519.

13- Cabir bin Semure, “el-Burhan”, Muttaki Hinde, Tenbihat bölümünde ilk tenbihadis:

14- Cabir bin Abdullah Ensari, “Müsned Ahmet bin Hanbel”, c. 3, s. 384.

15- Cabir bin Abdullah Sadefi, “İsti’ab”, Kurtubi, c. 2, s. 111 ve “Mu’cem-i Kebir”, Tabrani, c. 22, s. 937.

16- İmam Hasan bin Ali, “Yenabi-ul Mevedde”, Kunduzi, s. 589.

17- İmam Hüseyn bin Ali, “el-Burhan”, Muttaki Hinde Bab: 2 Hadis: 17 ve 18.

18- Selman-ı Farisi, “Maktel-ul Hüseyn” Harezmi, c. 1, s. 146.

19- Talha bin Ubeydullah, “el-Burhan”, Muttaki Hinde ve “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık, s. 12.

20- Abbas bin Abdulmuttalib, “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık, s. 12.

21- Abdurrahman bin Avf, “el-Beyan”, Genci (Şafii): s. 96.

22- Abdullah bin Hares (Haris) bin Cuz-u Zubeydi, “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519 ve diğer baskısında, c. 2, s. 270.

23- Abdullah bin Abbas, “Fusul-ül Muhimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki), s. 278.

24- Abdullah bin Ömer bin Hattab, “Fusul-ül Mühimme”, İbn-i Sebbağ (Maliki), s. 277 ve “el-Burhan”, Bab: 1, hadis: 2 ve bab: 6, hadis: 6.

25- Abdullah bin Amr bin As, “el-Beyan”, Genci, s. 92.

26- Abdullah bin Mesut, “Fusül-ül Mühimme”, İbn-i Sebbağ, s. 279.

27- Osman bin Ebi-l As, “Müsned”, Ahmet bin Hanbel, c. 3, s. 216-217.

28- Osman bin Affan, “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, Sıddık Mağribi, s. 12, Suudi idaresinin Mekke’deki Mecma-i Fıkhi, Fetva-i makalesinde Genci’nin “el-Beyan”, s. 77, Beyrut baskısında kaydedilmiştir.

29- Alkame bin Abdullah, “Sünen-i İbn-i Mace”, (el-Mehdi Fi’s-Sünne, Şirazi, s. 42’den naklen) ve “Fusul-ul Muhimme”, İbn-i Sebbağ (Maliki).

30- Ali el-Hilali, “Mecma-üz Zevaid”, Haysemi, c. 6, s. 165.

31- Ammar bin Yasir, “el-Burhan”, b.1, hadis: 10 ve b. 4, f. 2, hadis: 1 ve 24.

32- Ömer bin Hattab, “el-Burhan”, b. 1, hadis: 38.

33- Ümran bin Hüseyn, “Müsned-i Ahmet bin Hanbel”, c. 4, s. 437.

34- Amr bin As, “el-Burhan”, b. 4, f.2, hadis: 23.

35- Amr bin Mürre Cüheni, “İbraz-ul Vehm-il Meknun”, Ebu-l Feyz Gumari ve “Örf-ul Verdi”, 139 ve 390 ve “el-Mehdiy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık İdrisi, s. 13.

36- Avf bin Malik, “Mü’cem-i Kebir”, Tabarani.

37- Kutade bin Numan, “el-Burhan”, b.1, hadis: 17 ve b. 6, hadis:10 ve 11

38- Kurre bin İyas-ul Muzeni, “Yenabi-ul Mevedde”, s. 22

39- Ka’bü-l Ahbar, “Uked-ud Durer”, Cemaluddin Dimeşki: 180 ve 233, 234; Nuaym bin Humad’ın “Fiten”inden naklen.

40- Ka’b bin Alkami, “el-Burhan”, b. 7, hadis: 8, 13, 21.

41- Muaz bin Cebel, “İbraz-ül Vehm-il Meknun” Ahmet bin Muhammed bin Sıddık, s. 8.

42- Fatıma’tuz-Zehra bint-u Resulillah (s.a.a), “Feraid-us Simtayn”, Himvini

43- Ümm’ül müminin Ümmü Seleme, “Sünen-i Ebi Davud”, 4, s. 151

44- Ümm’ül müminin Aişe, “el-Fiten”, Nuaym bin Hammad, “Uked-ud Durer”, s. 16-17 ve “el-Burhan” b. 2, hadis: 21’den naklen.

45- Ümmü Habibe, “el-Burhan” b. 4, f. 2, hadis: 20.

Beklenen Mehdi (a.f) İle İlgili Hadislerin Sahih ve Mütevatir Olduğunu İtiraf Edenler

1- Ebu-l Hasan, Muhammed bin Hüseyn Aburi Sicistani (ölm. H. 363):

Ehl-i Sünnet’in hadis hafızlarının ve hadis alimlerinin kabul ettiği büyük muhaddislerdendir. Menakıb-uş Şafii kitabında “Meryem oğlu İsa’dan başka Mehdi yoktur” uydurma hadisinin ravisi[3] olan Muhammed b. Halid Cundi’den bahsederken İmam Mehdi aleyhi’s-selâm hadislerinin sahih ve mütevatir olduğuna itiraf etmiştir.

2- Hafız Muhammed Yusuf Genci (658, Şafii) “el-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman (a.f)” 11. bölüm.

3- Şemsuddin Muhammed bin Ahmet Kurtubi (671), “et-Tezkire fi Ahval-İl Mevta ve Umur-ul Ahire”, s. 701’de.

4- Hafız Cemaluddin Mezzi (742), “Tehzib-ul Kemal”, c. 5, s. 146, 149 (H. 5181).

5- İbn-i Kayyum Cevziye (751, Hanbeli), “Menar-ul Munif”, s. 142.

6- İbn-i Hicr-i Askalani (852), “Tehzib-ut Tehzib”, c. 9, s. 125’de getirmede. Ayrıca Feth-ul Bari de İbraz-ul Vehm-il Meknun: 423’den naklen.

7- Şemsuddin Sehavi (902), Feth-ul Muğıs, Abiri’den naklen (Nezm-ul Mütenasir, Ketani, s. 226, İbraz-ul Vehm-il Meknun, Gemari, s. 436 ve el-İmam’ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne, s. 232’de kayıtlı.

8- Celaleddin Abdurrahman Süyuti (911), Misbah-uz Zücace (Bilbisi el-Atr’ul Verdi Fi Şerhi-l Katr-iş Şehdi, s. 45’den naklen), ve “Fevaid-ul Mütakasire Fi-l Ehdis-il Mütevatire” de ve onun muhtasarı “el-Ezhar-ul Mütenasire”de. (İbraz-ul Vehm-il Meknun, s. 434’den naklen.

9- İbn-i Hacer Haysemi (974), Sevaik-ul Muhrika, s. 99’da diğer bir baskısında, s. 167’de.

10- Şeyh Mer’a bin Yusuf (1033, Hanbeli), “Feraid-ul Fikr-i Fil İmam-il Mehdiyul Muntazar”de “Levaih-ul Envar-il Behiyye”, c. 2 naklen ve “el-İza’e” Muhammed Sıddık Kanuci: s. 147’de.

11- Ebu Zeyd Abdurrahman bin Abdulkadir Fasi (1092), “Menhec-ül Mekasid” “Mirsad-ul Mutemed”in şerhi, Şeyh Muhammed Arabi Fasi, Sahaviden naklen.

12- Muhammed bin Abdurresul Berzenci (1103), “el-İşa’et-u Li Eşrat-is Sae”, s. 87.

13- Muhammed bin Abdulbaki Zerkani (112, Maliki) “Şerh-ul Mevahib-il Ledunniye” (“İbraz-ul Vehm-il Meknun” Sıddık Meğribi, s.  434’den naklen ve “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, s. 230’da kaydedilmiştir.)

14- Şeyh Muhammed bin Kasım bin Muhammed Cesus (1182, Maliki) Abdullah bin Abdurrahman Şirvani’nin “er-Risale” kitabının şerhinde (Ketani, “Nezm-ül Mütenasir Min-el Hadis-il Mütavatir”, s. 226’da)

15- Ebu-l Ala İdris bin Muhammed İdris Hüseyni Iraki Fasi (1183) İmam Mehdi hakkındaki eserinde (Nezm-ul Mütenasir), s. 226 ve “el- Mehdiy-ul Muntazar” İbn-i Sıddık Ğımari: s. 87 den naklen)

16- Şeyh Muhammed bin Ahmed Sefarini (1188, Hanbeli) “Levaih-ul Envar-ul Behiyye” de, bu eser “el- İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 20’de kaydedilmiştir.

17- Şeyh Muhammed bin Ali Sabban (1206) “İsaf-ur Rağibin”, s. 145, 147, 152’de.

18- Gazi Muhammed bin Ali Şevkani (1250) “et-Tevzih fi Tevatur-i Ma Ca’e Fi-l Mehdiy-ul Muntazar ve-d Deccal ve-l Mesih” kitabında

Ketani “Nezm-ul Mütenasir”, s. 225’de, Muhammed Sıddık Kanuci Buhari “el- İzaet-u Li Ma Kane ve Ma Yekunu Beyne Yedey-is Sae”, s. 160’da, Şeyh Muhammed Hızır Hüseyn Mısri “Nazret-un fi Ehadis-il Mehdi” makalesinde; bu makale “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 212’de kaydedilmiş, Ahmet Emin Mısri “el-Mehdi ve’l Mehdeviyye”, s. 110’da Mısır bas., Şeyh Abdulmuhsin Abbad Hicazi “Akidet-u Ehl-is Sünne Ve-l Eser” adlı Medine baskılı makalesinde ve bu makale de “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 403’de kaydedilmiştir. Şeyh Tuyceri “el-İhticac-u Bil Eseri Ala Men Enkere-l Mehdiy-ul Muntazar”, s. 42’de.

“Tuhfet-ul Ehuzi” Mubarekpuri: s. 484 “Ma Ca’e Fi-l Mehdi” babından ve 2331. hadisin şerhinde)

19- Mü’min bin Hasan Şeblenci (1291) “Nur-ul Ebsar”, s. 189’da.

20- Süleyman bin İbrahim Kunduzi (1294, Hanefi) Yanabiu-l Mevedde”, B. 85, s. 563’de.

21- Şafii Müftüsü, Ahmet bin Zeyni Dehlan, (1304) “Futuhat-ul İslamiye”, c. 2, s. 211, Berzenci’nin “İşae”sinden naklen.

22- Seyyid Muhammed Sıddık Hasan Kanuci Buhari (1307) “el- İza’et-u Lima Kane ve Ma Yekunu Beyn Yedey-is Sae”, s. 112’de.

23- Muhammed Bilbisi bin Muhammed bin Ahmet Hüseyni Şafii el-Mısri (1308), “Atr-ul Verdi fi Şerh-il Katfr-il Şehdi”, s. 44’de Şeyh Ebu Abdusselam Şebravi’nin “Şerh-i Verd-is Seher”, adındaki kitabından naklen, s. 45’de o da “Menakıb-uş Şafii” Ebu-l Hasan Abiri (ölm. 363)den ve “Misbah-uz Zücace Süyuti’den naklen.

24- Ebu Abdullah Muhammed bin Cafer Kettani (1345, Maliki) “Nezm-ul Mütenasir Min-el Hadis-il Mütevatir”, s. 225-227, H. 289. Beklenen Mehdi hususundaki hadislerin mütevatir olduğuna itiraf da bulunan sekiz alimin isimlerini kaynağıyla zikretmiştir. İsimleri şunlardır: Sehavi, Abiri, Iraki, Şeyh Cesus, Zerkani, “Meğani-ul Vefa Bi- Meani-l İktifa”nın müellifi, Sefarini, Şevkani.

25- Mübarekpuri (1353), “Tuhfe-tul Ahuzi”, s. 484, b. “Ma Cae Fil Mehdi” 2231. hadisi şerh ederken.

26- Şeyh Muhammed Hızır Hüseyn Mısri (1377), “Nazret-un Fi Ehadis-il Mehdi” makalesindeki “Mecellet-üt Temeddün-ül İslami” dergisinde yayınlanmıştır, Dimeşk, H. 1370/M. 1950, s. 829.

27- Ebulfeyz, Seyid Ahmet bin Muhammed bin Sıddık Ğımari el-Hüseyni el-Ezheri eş-Şafii el-Mağribi (1380) “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelam-i İbn-i Haldun” veya “el-Mürşid-il Mübdi Li Fesad-i Ta’ni İbn-i Haldun fi Ehadis-il Mehdi”, s. 423’de. Bu eser “el- İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 227, s. 382. Yayınlanmıştır.

28- Şehy Nasuruddin-i Albani (Muasır) “Mecellet-ut Temeddün-il İslami” dergisinde yayınlanan “Havl-el Mehdi” başlıklı makalesinde, Dimeşk Yıl: H. 22 Zilkade 1371, s.642-646 ve “el-imam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 391’de aynen kaydedilmiştir.

29- Şeyh Safauddin Al-i Şeyh-il Halaka Iraki “Mecellet-ut Terbiyet-ul İslamiye” dergisi sayı: 7, yıl: 14, s. 30’da “el-Mehdiy-ul Muntazar Beyn-et Tasavvur-i vet Tasdik” Şeyh Muhammed Hasan Al-i Yasin, s. 29’da, “el- Mehdiy-ul Muntazar”, s. 29’da.

30- Şeyh Abdulmuhsin b. Hamd-i Abbad, Medine İslam Üniversitesi öğretim üyesidir. “Mecellet-u Camiat-il İslamiye” dergisinde “Akidet-u Ehl-is Sünne ve’l Eser fi’l Mehdiy-ul Muntazar” başlıklı makalesinde, Medine, yıl: 1, sayı: 3, H. Zilkade 1388, bu makale aynen “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, s. 402 ve s. 404’de kaydedilmiştir. “Er Red-du ala Men Kezibe bi-l Ehadis-is Sahihet-il Varidet-i Fi-l Mehdi” başlıklı diğer daha geniş bir makalesinde. Bu makalede aynen “el- İmam-ul Mehedi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 442’de kaydedilmiştir.

31- Ebu-l Fazl Abdullah bin Muhammed bin Sıddık Hüseyni İdrisi, “el-Mehdiy-ul Muntazar”, s. 95’de Alem-ul Kutub, Beyrut bas.

32- Şeyh Hamud bin Abdullah (Muasır) Medine İslam Üniv. üstatlarındandır. “el-İhticac bil Eser-i Ala Men Enkere-l Mehdiy-ul Muntazar” kitabında. O bu eseri Katar Müftüsünün “La Mehdiyy’un Yuntezer’u Bad’e-r Resul-Hayr’il Beşer” isimli makalesine reddiye olarak yazmıştır, s.121.

33- Şeyh Abdulaziz b. Abdullah b. Baz (Muasır) Suudi Krallığının müftüsüdür. Şeyh Abdulmuhsin Abbad’ın “Akidet-u Ehl-i Sünnet-i ve-l Eser Fi-l Mehdiy-ul Muntazar” (yukarıda geçmiş olan) isimli makalesinin teyit olarak yazdığı makalede.

34- Dr. Abdulhalim Neccar, Sa’d Muhammed Hasan Mısri’nin “el- Mehdiy-ul Fi-l İslam” önsözünde tekid ile hatırlatmaktadır ki, Hadis ulemasının nazarına göre Mehdi Mevzusu kesinlikle manevi tevatura ulaşmıştır, mütevatirdir.

Hz. Mehdi (a.s) ile İlgili Hadislerinin Sahih ve                      Senetli Olduğunu İtiraf Edenler

Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili hadislerin sahih ve senetli olduğunu itiraf eden -şu ana kadar tesbit edebildiğimiz -Ehl-i Sünnet’in ilm-ul hadis alimlerinden 25’inin isimlerini ve onların bu sahadaki itiraflarını içeren kaynakların isimlerini sunuyoruz.

1- Hafız Tirmizi (ölm. 297) “Sünen”inde. Bu eser Ehl-i Sünnet’in Sihah-ı Sitte’sinden biridir. c. 4, s. 505 ve 506.

2- Hafız Ebu Cafer Akili (ölm. 322), “ez-Züafa-ül Kebir”de Ali bin Nufeyl Harrani’nin hal tercümesi bölümünde. c. 3, s. 253, H. 1257.

3- Ebu Muhammed Hasan bin Ali Halef Berbehari (329, Hanbeli Şeyhi), “Şerh-us Sünne” kitabında Şeyh Hamud Tuyceri’den “el- İhticac-ü Bil Eser Ala Men Enkere-l Mehdiy-ul Mutazar”, s. 28’den naklen.

4- Hakim Nişaburi (ölm. 405), “el-Müstedrek”, c. 4, s. 429-558.

5- Beyhaki (ölm. 458), “el- İtikat-u ve’l Hidaye İla Sebil-ir Reşad”, s. 127’de ve yine İbn-i Kayyum’in “Menar-ul Munif”, s. 130, hadis: 225’de nakline göre.

6- Hafız Beğvi (ölm. 510 veya 516), “Mesabih-us Sünne”, s. 488’de hadis: 4199, 492 ve 493.

7- Tanınmış tarihçi ve Muhaddis İbn-i Esir (ölm. 606): “En-Nihayet-u Fi Ğerib-il Hadis ve’l Eser”, c. 1, s. 290; c. 2, s. 172, 325, 386; c. 4, s. 33 ve c. 5, s. 254’de.

8- İbn-i Menzur Afriki (711): “Lisan-ul Arab”, s. 59 “Huda” kelimesini açıklarken.

9- İbn-i Teymiye, (selefilik diye bilinen ekolün kurucusu, ölm. 728), “Minhac-üs Sünne”, c. 4, s. 211’de.

10- Hafız Zehebi (ölm. 748), “Telhis-ul Müstedrek”, c. 4, s. 553’de.

11- İbn-i Kesir-i Şami (ölm. 774), “en-Nihayet-u Fi’l Fiten ve’l Melahim”, c. 1, s. 55’de.

12- Fazıl Tefezani (ölm. 793), “Şerh-ul Mekasid”, s. 312’de, Şerh-i Akaid-i Nasefi, s. 169’de.

13- Nuruddin Haysemi (ölm. 807), “Mecme-üz Zevaid”, c. 7, s. 115-116, s. 313-317’de.

14- Şeyh Muhammed Cezeri Dimeşki (ölm. 833, Şafii), “Esmel Menakıb Fi Tehzib-i Esne-l Metalib”, s. 163, s. 168’de.

15- eş-Şehab Ahmet b. Ebu Bekr-i Busiri (ölm. 840), “Misbah-üz Zücace Fi Zevaid-i İbn-i Mace”, c. 3, s. 263, hadis:1442’de .

16- Alauddin bin Hisamüddin, Müttaki Hinde (ölm. 975): “el-Burhan Fi Alamat-i Mehdi Ahir-iz Zaman”, s. 177’den 183’e kadar.

Bu kitap, Mehdilik iddisında bulunan Seyyid Muhammed bin Seyyid Muhammed Han Cunpuri’ye alehine reddiye olarak yazılmıştır. Bu kitapta Mehdilikle ki ilgili hadislerin sihhatini ve onlara inanmanın her Müslümana farz olduğunu beyan eden dört mezhep ulemasının fetvalarını da içermektedir.

17- Seyyid Muhmmed Murtaza Hüseyni Hanefi Vasiti Zebidi (1205), “Tac-ül Arus”, c. 10, s. 408-409’da, “Hüda” kelimesini açıklarken.

18- Şehabuddin Ahmet bin İsmail Halvani el-Mısri (1308, Şafii), “Katr-üş Şehdi Fi Evsaf-il Mehdi” Manzumesinde, s. 68.

19- Ebu-l Berekat Alüsi (ölm. 1317, Hanefi), “Ğaliyet-ul Mevaiz”, s. 76, s. 77de.

20- Ebu-t Tayib Muhammed Şemsulhak Azim Abadi (ölm. 1329), “Avn-ül Mabud Şerh-i Sünen-i Ebu Davud”, c. 11, s. 361’de

21- Şeyh Mansur Ali Nasif (1371): “et-Tacu-l Cami-i Lil Usul” b. 7, 5, s. 341’de.

22- Şeyh Muhammed bin Abdülaziz Mani (ölm. 1385): “Tehdik-un Nazar Bi Ahbar-il İmam-il Muntazar”.

23- Şeyh Muhammed Füad Abdulbaki (ölm. 1388), Şeyh Abdulmuhsin Abbad’ın nakline göre “Akide-tu Ehl-i Sünneti ve’l Eser Fil Mehdi’yil Müntazar” isimli makalesinde Sünen-i Ebu Davud’da yer alan bir hadise yaptığı açıklamada.

24- Ebu-l A’ala Mevdudi (Muasır), “el-Beyaniyat”, s. 116’da.

25- Araştırmacı Yazar Sait Eyyup (Muasır), “Akidet’ul Mesih Ed-Deccal Fil Edyan” s. 361’de (Hicri: 1413 Kum, 3. baskı).

Hz. Mehdi (a.s), Hz. Peygamber (s.a.a)’in Kızı Hz. Fatıma (s.a)’nın Soyundandır

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili verdiği haberler arasında, Onun Hz. Fatıma selâm’ullahi aleyha’nın soyundan geleceği haberi de mevcuttur. Ehl-i Sünnet’in meşhur hadis uleması ve tarih yazarlarından yaklaşık yetmiş kişi bu hakikatı ve bununla ilgili kaynakları nakletmişlerdir. Ve bu hususta herhangi bir şek ve şüpheye yer bırakmamışlardır. Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den Ümmü Seleme’nin naklettiği hadisler şunlardır:

“Mehdi haktır ve Fatıma’nın soyundandır.”

“Mehdi, Fatıma’nın neslindendir.”

“Mehdi benim itretimden, Fatıma’nın neslindendir.”

Ve Hz. Hüseyn Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’ın Hz. Fatıma’ya hitaben şöyle buyurduğunu nakletmiştir:

“Mehdi senin neslindendir.”

“Müjdeler olsun sana ey Fatıma! Hiç şüphesiz Mehdi sendendir.”

Ve Ebu Eyyup Ensari’den naklen Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in şöyle buyurduğu olunmuştur:

“…Bizdendir vasilerin en hayırlısı ve o senin kocandır (ey Fatıma!)… Bizdendir Mehdi ve o senin evlatlarındandır.”

Gördüğünüz gibi bu hadislerin ortak mesaji; Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’nin, Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in kızı Hz. Fatıma selâm'ullahi aleyha’nın neslinden geleceğini açıklamasıdır. Bu esas üzerine Mehdilik iddiasında bulunan bir kimse Hz. Fatıma’nın soyundan değilse onun yalancı olduğuna dahi bir şüphe kalmaz. Nitekim Hz. Fatıma’nın soyundan gelip de Mehdilik iddiasında bulunanlara gelince, onları da teşhis için yine de Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih tarafından açıklanan Hz. Mehdi’nin diğer vasıf ve özelliklerine bakmak gerekir. Çünkü Resu-lullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih Hz. Mehdi’yi bütün nişaneleriyle tanıtmış bulunmaktadır.

Şimdi Hz. Mehdi’nin Hz. Fatıma’nın neslinden olduğunu rivayet edenlerin isimlerini ve rivayetlerinin yeraldığı kaynakları sunuyoruz:

1- “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelam-ı İbn-i Haldun”, Ahmet bin Muhammed bin Sıddık Mağribi, s. 146, hadis: 77.

2- “el-İzaat-u Li Ma Kane ve Ma Yekunu Beyne Yedey-is Sae”, Seyyid Muhammed Sıddık Hasan Kanuci Buhari, s. 116’da.

3- “el-Erbein-e Hadis-en Fi-l Mehdi”, Hafız Ebu Nuaym İsfahani, Süyuti bu kaynaktan naklen söz konusu hadisi “el-Örf-ül Verdi” adlı eserinde; Mukaddes Erdebili, “Hadikat-uş Şia” kitabında; Erbili, “Keşf-ul Gumme”de ve Allame Meclisi’nin “Bihar-ul Envar”da zikretmiştir.

4- “Erceh’ul Metalib”, Şeyh Ubeydullah (Hanefi), s. 381, 384 ve 385’de çeşitli senetlerle.

5- “İs’âf-ur Rağibin”, İbn-i Sabban (Maliki), Şeblenci “Nur-ul Ebsar”ın haşiyesinde basılmıştır, s. 137’de.

6- “el-İşaat-u Li-Eşrat-is Sae”, Muhammed bin Resul Hüseyni Berzenci, s. 88’de.

7- “Eşiat-ul Lemeat”, Şeyh Abdulhak Dihlevi, c. 4, s. 337’de.

8- “İnsan-ul Uyun”, (Siyre-i Halebi diye maruftur), c. 1, s. 193’de.

9- “el-Burhan fi Alamat-ı Mehdi Ahir-iz Zeman”, Müttaki Hinde, b.2 hadis:2, 17, 20, 22 ve 23.

10- “el-Beyan Fi Ahbar-i Sahib-iz Zeman”, Genci (Şafii), s. 310’da, Necef bas.

11- “et-Tac-ul Cami-u Lil Usul”, Şeyh Mensur Ali Nasif, c. 1, s. 343, Kitab-ul Fiten’in 7. babının başlarında.

12- “Tarih-ur Rikka”, Ebu Ali Kuşeyri Harrani, s. 70-71 de.

13- “Tarih-ul Kebir”, Buhari, c. 2, b. 1, s. 316’da.

14- “Tezkiret’ul-Huffaz”, Şemsuddin Zehebi, c. 1, s. 463.

15- “Tezkire”, Kurtubi, s. 616’da

16- “Ta’lika”, Şeyh Tahir Nesani’nin, Kuşeyri’nin “Tarih-ur Rikka”sına yazdığı Ta’likadır.

17- “Telhis-u Müstedrek-i Hakim”, Zehebi, s. 557’de.

18- “Temyiz-ut Tayyib Min-el Habis”, İbn-i Rabi Şeybani, s. 220’de.

19- “Teysir-ul Vusul”, İbn-i Rabi Şeybani, c. 2, s. 237’de.

20- “Caliyet-ul Kider”, Abdulhadi Ebyari, s. 208’de.

21- “Cami-us Sağir”, Süyuti Şafii, c. 2, s. 579’da.

22- “Cem-ul Cevami” Süyuti, c. 2, s. 104’de.

23- “Cevahir-ul İkdeyn”, Nureddin Semhudi, bunu Kunduzi, “Yenabi-ul Mevedde” adlı eserinin 73. Babında nakletmiştir.

24- “ed-Durr’ul Mensur”, Süyuti, c. 6, s. 58; Suyuti bu konuyla ilgili hadisi Ebu Davud, İbn-i Mace ve Tabarani’den onlar da Hakim’den o da Ümmü Seleme’den  nakletmiştir.

25- “ed-Durr’ul Munezzem”, Muhammed bin Talha (Şafii), bu hadisi “Yenabi-ul Mevedde”, s. 432, İstanbul bas.

26- “Zehair-ul Ukba”, Muhib-ut Taberi, s. 44 ve s. 166’da, Ebu-l Ala Hemedani’nin, “Erbein-e Hadis-en Fil Mehdi”den naklen.

27- “Rumuz-ul Ehadis” Ahmet Ziyauddin (Hanefi, Nakşibendi), s. 236’da.

28- “Sirac-ul Munir Fi Şerh-il Cami-is Sağiyr-i Süyuti”, Ahmet bin Muhammed Azizi, s. 409’da.

29- “Sünen-i Ebu Davud”, Sicistani, c. 4, s. 151’de

30- “Sünen-ül Mustafa”, İbn-i Mace Kazvini, c. 2, s. 519’da.

31- “Şerh-u Nehc-ül Belağe”, İbn-i Ebi’l-Hadid, c. 1, s. 281, 2 ciltlik Mısır bas.

32- “Sahih-i Müslim”, Kenz-ul Ummal’dan naklen, c. 14, s. 264’de.

33- “Savaik-ul Muhrika”, İbn-i Hacer-i Heysemi, s. 235’de.

34- “el-Arais’ul Vaziha”, Abdulhadi Ebyari, s. 208’de.

35- “el-Örf’ül Verdi Fi Ahbar-il Mehdi”, Süyuti, “el-Havi li-l Fetava”nın birarada basılmıştır, c. 2, s. 124-155 ve 165’de Ebu Nuaym ve İbn-i Asakir ve Tabarani’den, H. 1378 Mısır bas.

36- “Uked-ud Durer Fi Ahbar-il Muntazar”, s. 21’de hadis: 21-25

37- “el-Fetava-l Hadise” İbn-i Hacer-i Haysemi (Mekki), s. 29’da.

38- “Feth-ul Kebir”, Yusuf Nebhani, s. 259’da.

39- “el-Fiten ve’l Melahim”, Ebu Nuaym bin Himad, c. 1, S. 373 Kahire-Mektebet-ut Tevhid bas.

40- “Futuhat-ul Kebir”, Muhyiddin İbn-i Arabi, Bulak bas.

41- “el-Firdevs”, Şiyruveyh bin Şehrdar Deylemi, c. 4, s. 223’de hadis: 6670.

42- “Füsul-ul Mühimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki), s. 276’da.

43- “el-Fıkh’ul Ekber”, Mevlevi Hüsn-üz Zaman, c. 2, s. 67, 70’de.

44- “Kenz-ul Ummal”, Müttaki Hinde, c. 6, S. 318 ve c. 7, s. 259’da, Haydarabad bas.

45- “Kenz-ul Hakaik”, Menavi, s. 3 ve s. 144’de Mısır Bulak bas.

46- “Levaih-ul Envar-il Behiyye”, Muhammed Sefarini Hanbeli, Fevaid başlığından önce.

47- “Mecma-uz Zevaid”, Nureddin-i Heysemi, c. 9, s. 166, Kitab-ul Menakib-i Fazl-ı Ehl-i Beyt aleyhum'us-selâm.

48- “Müstedrek” Hakim Nişaburi, s. 557.

49- “Müsned-u Fatıma”, Süyuti, hadis: 1406, Matbaa-tu Azize, Hindestan Haydarabad bas.

50- “Meşarik-ul Envar Fi Fevz-i Ehl-il İtibar”, Hamravi, s. 152’de.

51- “Mişkat-ul Mesabih”, Hatib Tebrizi, c. 3, s. 24’de.

52- “Mesabih-us Sünne” Beğavi, 3, s. 134’de.

53- “Metalib-us Seul” Muhammed bin Talha (Şafii), s. 89’da.

54- “Mucem-us Sağir”, Ebu’l Kasım Tabarani, s. 52’de hadis: 94.

55- “Miftah-un Neca”, Bedahşi, 1002’de (el yazması).

56- “Mekatil-ut Talibiyyin”, Ebu’l Ferec İsfahani, s. 143’de.

57- “Mekasid-ul Hasene”, Şemsuddin Sehavi, s. 435’de.

58- “el-Melahim”, İbn-i Münadi,  Ebu’l Hüseyn Ahmet bin Cafer, s. 41’de.

59- “el-Menar-ul Munif”, İbn-i Kayyum Cevziye, s. 146, hadis: 334.

60- “Muntehab-u Kenzul Ummal”, Ahmet İbn-i Hanbel’in Müsned’inin haşiyesinde basılmıştır, c. 4, s. 96 ve c. 6, s. 30’da.

61- “Minhac-us Sünne”, İbn-i Teymiye, c. 2, s. 211.

62- “Mizan-ul İ’tidal”, Zehebi, c. 1, s. 355 ve c. 2, s. 240’da.

63- “Nihayet-ul Bidaye ve’n Nihaye”, İbn-i Kesir Dimeşki, s. 40, 371’de.

64- “Yenabi-ul Mevedde”, Süleyman Kunduzi, c. 3, s. 86 Beyrut bas.

Vaad Edilmiş Mehdi (a.s), Hasan bin Ali (a.s)’ın Soyundan Değil, Hüseyn bin Ali (a.s) Soyundandır

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in önceden bildirdiği şeylerden birisi de İmam Mehdi aleyhi’s-selâm’ın nesebi ve ailevi özellikleridir. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih çeşitli tabirlerle İmam Mehdi aleyhi’s-selâm’nin Hüseyni olduğunu yani baba tarafından ceddinin Hüseyn bin Ali bin Ebu Talib olduğunu bildirmişlerdir.

Elbette, Ehl-i Sünnet’in ünlü hadis alim ve tarihçilerinden bir çoğu bu hususu açıklayan hadisleri nakletmiş ve Hz. Mehdi’nin Hz. Hüseyn’in 9. torunun olduğunu ve hicri 3. yüzyılın ikinci yarısının başlarında Samirra şehrinde dünyaya geldiğini ve babasının İmam Hasan Askeri olduğunu itraf etmişlerdir. Biz örnek olarak bu konuyla ilgili hadisleri nakleden şahsiyetlerden bazılarının ismlerine yer veriyoruz.

1- Allame İbn-i Kuteybe Diyneveri (276): “Garib-ul Hadis”te Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm hakkında sohbet açılınca Emir-ul Mü’min’in İmam Ali aleyhi’s-selâm’ın şöyle buyurduğunu naklediyor: “Hiç şüphesiz o Hüseyn aleyhi’s-selâm’in soyundandır…”; “Şerh-i Nehc-ul Belağe” İbn-i Ebi-l Hadid, c. 1, s. 128 ve c. 19, s. 130.

2- Hafız Ebu’l Hasan Ali b. Ömer darukutni (ölm. 385), Genci, “el-Beyan” b.7’de ve Kunduzi, “Yenabi-ul Mevedde”, b. 94; Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in hastalığı sırasında, Hz. Fatıma (s.a)’nın o yüce Hazret’in ziyaret ve görüşüne gidişini, Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Fatıma (s.a)’ya hitaben Allah-u Teala’nın kendi yüce hanedanına altı özellik verdiğini açıklayarak şöyle buyurduğunu zikreder: “O altı özellikten birisi, Hz. İsa arkasında namaz kılacak olan şu ümmetin Mehdisidir. O, bizim hanedanımızdandır” sonra orada bulunan Hz. Hüseyn aleyhi’s-selâm’ın mübarek omuzuna elini vurarak “Ümmetin Mehdisi bun(un soyun)dandır” diye buyurdular.

3- Hafız Ebu Nuaym İsfahani (ölm. H. 430): “Erbeune Hadisen Fi’l Mehdi” kitabında altıncı hadis olarak Huzeyfe (r.a)’den naklen rivayet etmiştir ki: Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih hutbe okuyup gelecekte vuku bulacak olayları haber vererek şöyle buyurdu: “Eğer dünyanın ömründen bir günden fazla kalmazsa dahi Allah (c.c) o günü benim soyumdan olan ve ismi benim ismim olan birisi gelinceye dek uzatır.”

Salman-ı Farisi (r.a) dedi ki: Ya Resulullah o sizin hangi evladınızdandır?

Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih eliyle Hz. Hüseyn aleyhi’s-selâm’e dokunarak buyurdu: “Bu oğlumdandır”.

4- Harezm’in en ünlü hatibi Muvaffak bin Ahmet Mekki Harezmi (ölm. H. 586): “Maktel-ul Hüseyn”de, 7. bölümde.

5- Şeyh-ul İslam Ebu-l Ala Hasan bin Ahmet bin Hasan Attar Hamedani, “Erbeune Hadisen fi-l Mehdi” kitabının müellifi (ölm. H. 569), bu eseri el yazması olarak Kum’daki Ayetullah Mer’aşi Kütüphanesinde mevcuttur.

6- İbn-i Ebi’l Hadid (656): “Şerh-i Nehc-ül Belağe”, c. 1, s. 281-282 ve c. 19, s. 130 İbn-i Kuteybe’nin “Garib-ul Hadis”de İmam Ali aleyhi’s-selâm’dan nakline işaret ederek.

7- Muhammed bin Yusuf Genci (H. 658 senesinde katledilmiştir, Şafii’dir), “el-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman”, s. 90’da, b. 9, Necef bas.[4]

8- Yusuf bin Yahya Mukaddesi Selimi (ölm. 685, Şafii), “Uked-ud Durer Fi Ahbar-il Muntazar”, Mektebet-u Alem-il Fikr, Mısır bas.

9- Muhibbuddin Taberi (694), “Zehair-ul Ukba”, s. 136-137’de.

10- Şeyh İbrahim bin Muhammed bin Muayyed bin Abdullah Cuveyni Horasani (ölm. H. 730), “Feraid-üs Simtayn Fi Fezail-il Murteza ve’l Betul ves Sibteyn ve’l Eimmeti Min Zürriyetihim”, c. 2, s. 325-326, H. 575’de, Hafız Ebu-l Ala Hasan Attar Hamadani’ye dayanan senediyle.

11- Hafız Zehebi (748), “Mizan-ul İtidal”, c. 2, s. 382, Abbas bin Bekar Zabi’nin hal tercemesinde.

12- Muhammed bin Muhmut (Hacı Parsa diye tanınmıştır) (822), “Fasl-ul Hitab”da Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’ın Hz. Hüseyn’in soyundan ve Hz. İmam Hasan Askeri’nin oğulu olduğuna dair geniş açıklamada bulunmuştur (Yenabi-ül Meveddet, b. 65, s.464 Necef bas.).

14- İbn-i Hacer-i Askalani (ölm. H. 852); “Lisan-ul Mizan”, c. 3, s. 300’de.

15- İbn-i Sebbağ (855, Maliki); “Fusul-ul Muhimme Fi Marifet-il Eimme”, s. 277’de.

16- Süleyman bin İbrahim Kunduzi (1294, Hanefi); “Yenabi-ul Mevedde”de:

B. 77, s. 534’de Selman-i farsi’den şöylenakleder Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih İmam Hüseyn (a.s)’a hitaben buyurdular ki: “….Sen dokuz hüccetin babasısın ki onların dokuzuncuları Kaimleri (Kıyam edecek olanları) olan Mehdi’dir” diğer bir hadiste ise şöyle bir ibare mevcuttur: “Ve Hüseyn’in soyundan gelecek olan dokuz kişi Mutahardırlar” (yani her türlü ayıp günah ve kusurdan uzaktırlar.)

17- Şeyh Abdulhadi İbyari (1305); “el-Arais-ul Vaziha” 208’de.

18- Seyyid Mü’min bin Hasan Şeblenci (1308): “Nur-ul Ebsar Fi Menakıb-ı Al-i Beyt-in Nebiy-yil Muhtar” Bulak Mısır bas.