Dünya, onu terk edenin, ahiret ise onu talep edenindir. el-Bihar, 73/81/43 İmam Ali (a.s)

Mim Şehri

Mim Şehri

Uzanmışta yatıyor, bir küçücük selvi

Tazecik minik kalbi kan sızıyor belli

Sıkılı bir yumruk, bir şey saklıyor belki

Avucunda bir taş, "Mehdi" neferi bil ki

 

On ikiydi yaşı, bir küçücük çocuktu

Ölüm ile her gün saklambaç oynuyordu

O hep böylesine gidecek sanıyordu

"Kaim" beyaz atında gelecektir diyordu

 

İstemezdi ölümü Mehdi'yi görmeden

Görüp nur cemalin, yüzlerinden öpmeden

Ölüm bu! Taze canlar sever; seçer hepden

Bazan Kerbela'dan, bazen Filistin'den

 

Bir kelime sıkışmış kalmış dudağında

Bir kemiğe benzer minicik kursağında

Kanın rengi vardır diken batmış gözünde

Ekber aksi vardır gül kurusu yüzünde

 

Kalkmadı kolları son hamleyi yapmaya

Alemdar misali kesik kol savaşmaya

Zaman yok ve derman yok tekrar taş atmaya

En son kurşunu zalime fırlatmaya

 

Minik bedeni toza toprağa bulanmış

Göğün melekleri tümden başına toplanmış

Meleklere durmadan oh edip dert yanmış

"Kaim inip gökten öcünü alacakmış

 

Ne olur bir görün bulutların ardından

Kov bu zalimleri mazlumların yurdundan

O zaman düşer taş yaralı avucundan

Muhammed Cemal de gülümser mezarından

 

Ey en büyük devrimci neden gelmiyorsun?

Zülfikar kuşanıp Zülcenah binmiyorsun?!

Hüseyn'in kanını yerden kaldırmıyorsun?

Anan Zehra'nın acısın dindirmiyorsun?

 

ALİ AVNİ SİLLELİ